هر روز برایت مینویسم تا بدانی که دوستت دارم

 اما چشمانی نیست که نوشته هایم را ببیند

       چه فایده شاید دیوانه شدم.........

       شاید هم میخوانی و اگر نمیخوانی میدانی

       اگر ندانی چه؟؟؟اگر روزی هم نیاید که بیایی و بخوانی چه؟؟؟

      همه این نوشته ها روی دستانم می ماند اما همواره منتظرت هستم

      حتی اگر تا اخرین برگه ی دفتر عمرم باشد

      تا اخرین لحظه زندگیم...........

      شاید حتی ان زمان هم ندانم کجایی!!!!

        اما به یادت هستمـــــــــ و دوستت دارمــــ  

   همیشه همینطور است....

یکی می ماند

تا روزها و گریه ها را حساب کند

یکی می رود

تا در قلبت بماند تا ابد....

اشک هایت را پشت پایش بریزی...

رسم رؤیاها همین است ....

که تنها بمانی با اندوه خویشــ

روزها و گریه ها را

به آسمان خالی ات سنجاق کنی

باید باور کنی که بر نمی گردد....

   وقـتـے حـس میڪنم ...

  گاهی اوقات آرزو میکنم تک پرنده عاشقی بودم

که میان صدها هزار پرنده بتوانم به قله بلند

سرزمین هستی برسم وپرواز کنان نغمه سردهم

که من شیدای تو وعاشقانه دوستت دارم.

 تنها مرگ است که دروغ نمی گوید

 سکوت کوچه های تار جانم، گریه می خواهد

تمام بند بند استخوانم گریه می خواهد

بیا ای ابر باران زا، میان شعرهای من

که بغض آشنای ابر گریه می خواهد

بهاری کن مرا جانا، که من پابند پاییزیم

و آهنگ غزلهای جوانم گریه می خواهد

چنان دق کرده احساسم میان شعر تنهایی

که حتی گریه های بی امانم، گریه می خواهد

 حکـــــــــــــــــــــایت من…

 سکوت کوچه های تار جانم، گریه می خواهد تمام بند بند استخوانم گریه می خواهد بیا ای ابر باران زا، میان شعرهای من که بغض آشنای ابر گریه می خواهد بهاری کن مرا جانا، که من پابند پاییزیم و آهنگ غزلهای جوانم گریه می خواهد چنان دق کرده احساسم میان شعر تنهایی که حتی گریه های بی امانم، گریه می خواهد

 گاهی باید رد شد
باید گذشت
گاهی باید در اوج نیاز، نخواست
گاهی باید کویر شد
با همه ی تشنگی
منت هیچ ابری را نکشید
گاهی برای بودن
باید محو شد
باید نیست شد
گاهی برای بودن باید نبود
گاهی باید سیگارت را برداری
و رهسپار کوچه هایی بشی که
خیلی وقته رهگذری ازش عبور نکرده
گاهی باید نباشی
تا لااقل یه جایی
توی گوشه کنار این شهر
دلی برات تنگ بشه…

یک شب زمستانی؛

سردار به سرباز نگهبان گفت: سردت نیست؟
سرباز جواب داد: عادت دارم!
سردار گفت: میگویم برایت لباس گرم بیاورند…و رفت و…
آن وعده که کرد از یادش رفت…!
صبح جنازه یخ زده سرباز را دیدند که روی دیوار نوشته بود :
به سوز سرما عادت داشتم… وعده واهی تو… ویرانم کرد!